Komentarze do książki Zielone światła. Autobiografia

Uwielbiam kryminały w postaci książek, jak i seriali czy filmów. Takie mieszanki typu thriller z kryminałem również, ale często czytam także reportaże, biografie, autobiografie. Zwłaszcza osób, które gdzieś tam mnie ciekawią i chciałabym o nich wiedzieć coś więcej. Jedną z takich osób jest Matthew McConaughey, którego jako aktora lubię i nie lubię jednocześnie. Dlaczego? Jego role są przeróżne i w niektórych filmach wręcz go uwielbiam, a w niektórych nie mogę na niego patrzeć. Dlatego, gdy pojawiła się jego autobiografia, bardzo chciałam ją przeczytać.
Matthew okazał się człowiekiem jak każdy z nas i opowiedział swoją historię niezwykle ciekawie. Dla mnie, osobiście, to jedna z lepszych autobiografii, bez wywyższania się, bez podsycania własnego ego, a takie dla mnie w większości się właśnie tego typu książki. Co innego biografia, co innego autobiografia. Megalomania potrafi być na porządku dziennym, ale nie w przypadku tego aktora.
Fantastyczny człowiek, którego autograf chciałabym mieć w tej książce, a która będzie miała specjalne miejsce na mojej półce.

To nie jest zbiór suchych faktów, śledzących po kolei każdy rok życia. Ta książka to zbiór gawędziarsko opowiedzianych, szczególnie ważnych zdarzeń w życiu McConaugheya. A w dodatku tworzone na bieżąco podsumowania własnych decyzji, ogromną refleksyjność i otwartość na widoczny rozwój samoświadomości i poglądów, momentami autoterapia. Niesamowita historia, którą mogłaby posłużyć za scenariusz filmu, gdzie od toksycznego dzieciństwa udało się dotrzeć do poukładanej dorosłości i i ukierunkowanej realizacji celów i marzeń. Niesamowite i inspirujące doświadczenie. Graficznie jestem też pod wrażeniem tej książki - jest rewelacyjnie skonstruowana, lekturze towarzyszą zdjęcia, stylizowane kartki z myślami, wierszami, czy wspomnieniami. Doskonale oddaje to ducha Matthew, który ujawnia się w książce.