Dodano: 09 II 2012, 19:38:32 (ponad 13 lat temu)
Sięgnąłem po tę książkę po raz trzeci i trudno nawet powiedzieć, że ją czytam, bo ją studiuję już cały tydzień zastanawiając się nad każdym niemal zdaniem. Od jej napisania minęło już 10 lat i w tym czasie świat uczynił ogromne postępy, na drodze pozbawiania nas męskości. Zgłasza bowiem zapotrzebowanie na jeszcze bardziej „jałowych, bezwłosych, odmóżdżonych, nijakich ludzi.”
Najbardziej z całej książki zdezaktualizowały się dwa zdania” „Mężczyźni powszechnie są zażenowani własną pustką i słabością. Dla większości z nas stanowi to ogromne źródło wstydu”. Nie jest to tylko moje zdanie, ponieważ robiłem wywiady wśród znajomych w pracy i nieznajomych w pociągu i nikt z nich nie spotkał faceta, który by cierpiał z powodu braku głębi i duchowej pustki. Współczesność zabiła w nas tęsknotę za transcendencją, za duchowością. Tę pustkę zapełnia się nowinkami technologicznymi, gadżetami, sportem z telewizji, alkoholem, papierosami... „Nie robimy tego, co akurat czyni z nas mężczyzn. Mężczyźni wiedzą, że ich serce uciekło, ale nie potrafią złapać tropu”.
