"Kacper jest moim sąsiadem, mieszka dwie kamienice dalej. To miły chłopiec, licealista z interesującą, artystyczno-filozoficzną osobowością. Uczy się raczej przeciętnie, lecz cechuje go ogromna dociekliwość. Lubi wnikać w sens rzeczy zwykłych, wydawałoby się oczywistych. W każdej z nich dostrzega to, co może być skomplikowane i trudne do wyjaśnienia.
Kacper ma własny sposób rozwiązywania problemów. Najpierw coś stwierdza, a następnie pyta, dlaczego tak jest. Pytanie kieruje bardziej do siebie niż do kogokolwiek innego, do wyjaśniania zaś zjawisk dla niego niezrozumiałych używa swojej bardzo bogatej wyobraźni. Wszystko to sprawia, że Kacper żyje w wykreowanym przez siebie świecie, a jego zachowanie bywa czasem dziwne dla zwykłych śmiertelników.
Jeśli chodzi o odwiedzanie mnie, czas i cel wizyty są nieprzewidywalne. Jedno jest pewne, nigdy nie dzwoni, zawsze puka" [...].