W Polsce komunizm trwał krócej, a represje nigdy nie były tak silne i na taką skalę jak ZSRR. Ale i u nas - i to nie tylko w latach stalinowskich - próbowano „reedukować” pisarzy „psychuszką” (Bąk, Grzędziński) oraz więzieniem (m.in. Braun, Kornacki, Wańkowicz, Szpotański), gdzie trafiali również pod pretekstem spraw obyczajowych (Iredyński, prawdopodobnie Łoś). Postawiono przed sądem i skazano Jana Nepomucena Millera, ale wyrok zawieszono, podobnie jak przygotowywany proces Grzędzińskiego i Cata-Mackiewicza, który umorzyła jego śmierć. W stanie wojennym do „obozów odosobnienia”, pognano czołówkę opozycyjnej literatury.
Książka to zbiór reporterskich opowieści o dramatycznych, potrzaskanych losach pisarzy kilku generacji, którzy drogo zapłacili za sprzeciw wobec komunizmu. Ich losy zostały odtworzone na podstawie relacji, wspomnień oraz niedostępnych do niedawna materiałów policji politycznej, opatrzonych pieczęcią „Tajne, specjalnego znaczenia”, a przejętych przez Instytut Pamięci Narodowej. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 