Haftowane gałgany

Krystyna Sienkiewicz

[zmień okładkę]

Opowieść o młodości i dorosłym życiu, o miłości i przyjaźniach, a przede wszystkim karierze Krystyny Sienkiewicz.

Krystyna Sienkiewicz – gwiazda telewizji, filmu, kabaretu, radia i estrady. Od pamiętnych ról filmowych (m.in. w Rzeczypospolitej babskiej, Lekarstwie na miłość czy serialu Rodzina Leśniewskich) po świetne kreacje teatralne i kabaretowe (była m.in. gwiazdą niezapomnianego Kabareciku Olgi Lipińskiej). Teatr zawsze był dla niej świątynią, estrada zaś gwarantowała bliski kontakt z publicznością i pieniądze, do filmu – jak sama mówi – miała „zezowate szczęście”. Każdą formę artystyczną zawsze traktowała niezwykle poważnie – ze względu na odbiorcę, do którego podchodziła bardzo serio. Może właśnie dlatego w każdej z tych form odnajdywała się i odnajduje wyśmienicie. Grzegorz Ćwiertniewicz przedstawia też mniej znaną twarz Sienkiewicz – utalentowanej plastycznie (była studentką ASP w Warszawie) i literacko (autorka wspomnieniowej książki Cacko, Haftowane gałgany, zbioru opowiadań …zgadnij, z kim leżę).

O swojej fascynacji aktorką Grzegorz Ćwiertniewicz mówi tak: „Krystyna Sienkiewicz to charyzma. Talent. «Różowe zjawisko STS». Wielki Człowiek. Czytam ją. Oglądam. Słucham. Podziwiam. Chodziła małymi ścieżkami, aby coś zdobyć. Tego się od niej uczę”. Rzetelność autora – polonisty i recenzenta teatralnego – jego wnikliwość i podziw dla bohaterki książki zaowocowały świetnym opisem jej osobowości - niepowtarzalnej i uwielbianej przez kilka pokoleń widzów. Od lat kojarzona z tzw. komedianctwem lirycznym, o swej publiczności powiedziała w jednym z wywiadów: „Oni wiedzą, że ja chcę być ich doktorkiem. Leczyć śmiechem”. I choć życie nie oszczędzało jej trosk i chorób – od lat aktorka zmaga się z chorobą oczu – to ona się nie daje. „Krystyna kocha życie! Udaje, że jest wobec niego naiwna, wybacza mu niepowodzenia. To ono nauczyło ją pokory. Stara się widzieć w nim to, co dobre. Często padała i pada ofiarą swojej ufności wobec życia, ale stara się nie dopuszczać do siebie złych wspomnień. Oryginalnie definiuje szczęście. Mówi, że trzeba nim określać mniejsze zło. Mieliśmy wypadek? Cieszmy się, że przeżyliśmy! Złamaliśmy prawą rękę? Cieszmy się, że nie obie! Warto przyjąć jej filozofię” – zachęca Grzegorz Ćwiertniewicz.

Biografię dopełniają opinie filmoznawców i teatrologów oraz wspomnienia przyjaciół aktorki. Osobny rozdział poświęcony został jej wieloletniej przyjaźni z Agnieszką Osiecką.
[edytuj opis]