„Dziedzictwo piorunów” to zbiór opowiadań o różnej tematyce. Jednak charakterystycznym akcentem dla nich wszystkich jest pojawiająca się tajemnicza burza. Powoduje ona wiele zmian w osobowościach niektórych ludzi, innych uwalnia od dotychczasowych obciążeń, a przede wszystkim zmienia istniejący świat. Książkę można odbierać na wielu płaszczyznach, jednak odnosi się wrażenie, iż przedstawia ona marną kondycję człowieka i cywilizacji, którą stworzył: „Nie potrafię już współczuć ludziom. Nawet tym, którzy zdają się być niewinni. Człowiek jako zwierzę, jako gatunek, powinien być wyeliminowany już dawno. Ja powinienem to zrobić, póki miałem szansę. Postanowiłem jednak tę szansę dać innym. Chciałem pozwolić im spróbować odwrócić los przez niewtrącanie się. Chroniłem ostatnie bastiony natury, by być dla ludzkości tym światłem, którego sam nie otrzymałem. Światłem, które pozwoli im zmienić swoją historię”. Autor w opowiadaniach bawi się konwencjami. Niektóre noszą znamiona literatury science fiction, romansu, horroru, obyczajowości. W jednym opowiadaniu pasażerka pociągu traci najbliższą osobę i gubi się w nowym świecie, w innym mały chłopiec walczy o przetrwanie w świecie czyhającym na jego życie. A jeszcze w innym dziecko ścigane przez demony odkrywa w sobie niszczycielską moc. [edytuj opis]
"Zgiełk jest ogłuszający, jednak nie powala mnie, a dodaje mi sił. Gdy już wycelowuję broń w swych oprawców, ze sfery dobiega straszliwy ryk."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 02 IV 2015 (ponad 10 lat temu)
00
"Park Na Wzgórzu był miejscem magicznym. I nie tylko ze względu na to, jakie wrażenia wywoływał w spacerujących po nim ludziach. Było w nim coś dziwnego, nierealnego, ale nierealnego prawdziwie i namacalnie."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 02 IV 2015 (ponad 10 lat temu)
00
"Jednak w jakiś sposób czuł, że ten filozoficzno-naukowy bełkot odciśnie na jego życiu piętno. Nie polubił tej myśli, ale trochę ucieszył się oczekiwaniem na przygodę. Największą przygodę jego życia."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 02 IV 2015 (ponad 10 lat temu)