Zagubione godziny

Karen White

[zmień okładkę]

Zagubione godziny to wciągająca opowieść o rodzinnych więziach, zawikłanych ścieżkach losu, miłości i przebaczeniu.
Piper Mills, była czempionka w zawodach jeździeckich, pogrąża się w apatii po niebezpiecznym wypadku, który zakończył jej karierę. Gdy umiera jej dziadek, otrzymuje po nim klucz do jakiegoś pomieszczenia i szukając w domu drzwi, do których by pasował, odkrywa w kufrze chorej na alzheimera babci sweterek dziecięcy. Znajduje również kartki z albumu, który babcia prowadziła w dzieciństwie wraz z dwiema przyjaciółkami, oraz wycinek z gazety mówiący o znalezieniu zwłok niemowlęcia w rzece Savannah. Gdy jeszcze dostaje odesłany niegdyś przez adresatkę list babci do jednej z przyjaciółek, Lillian, w którym ta prosi ją o przebaczenie czegoś, co niegdyś zrobiła, Piper, zaintrygowana i po raz pierwszy od sześciu lat widząc sens w życiu, postania odnaleźć Lillian, aby dowiedzieć się czegoś więcej o swojej babce oraz jej tajemnicy. Jednak Lillian, już dziewięćdziesięcioletnia właścicielka stadniny, nie chce się z nią spotkać. Piper więc pod pretekstem prowadzenia zleconych badań genealogicznych wynajmuje domek na terenie jej posiadłości, żeby przeprowadzić śledztwo na własną rękę. Na miejscu poznaje parę wnuków starszej pani, Tuckera, wdowca z dwiema córeczkami, którego żona popełniła samobójstwo, oraz niewidomą Helen. Niebawem jej tożsamość zostaje ujawniona, ale w Tuckerze i Helen znajduje przyjaciół, którzy zaczynają pomagać jej w śledztwie. Z czasem zdobywa także sympatię Lillian. Starsza pani broni się przed zwierzeniami, ale w końcu ulega. Prawda, którą ujawnia, jest przerażająca, ma związek z Ku Klux Klanem i walką o równe prawa czarnych na Południu.
Dramatyczna historia trzech młodych kobiet pomaga jednak wszystkim rozwiązać własne problemy: Piper lepiej poznaje swoją zmarłą już babkę, i znowu zaczyna jeździć konno, a Tucker przestaje obwiniać się o śmierć żony i oboje zakochują się w sobie.
[edytuj opis]