Park dinozaurów

"– Zbliżam się do pięćdziesiątki i zdaję sobie sprawę, że nie będę żyć wiecznie. Znam kogoś kto dużo może, jego Korporacja wykonuje i nadzoruje największe inwestycje w kraju. Spełnia marzenia ludzi o piękniejszym kraju. Buduje też takie parki wodne jak twój projekt. Przyznaje dotacje unijne i z nich korzysta... Jest bajecznie bogaty.
– To może załatwi nam pracę? – Karolina wpadła na pomysł prostego rozwiązania swoich problemów.
– Czy mogę pokazać mu twój projekt? Chciałabym, żeby się nim zainteresował jako inwestor.
– Mamo, to tylko praca dyplomowa, wstępne studium zagospodarowania terenu.
– Zgoda, tacy ludzie zamawiają wstępne projekty budowlane nowych budynków, różne adaptacje obiektów celem zmiany sposobu użytkowania z taniej ziemi rolniczej na działki budowlane. To bardzo opłacalny interes. – Honorata była gotowa próbować wniknąć w rolę kobiety biznesu, od zera do bohatera. Tak przedstawiały kariery kobiet najlepsze krajowe telewizje i gazety na europejskim poziomie."

"W parku było dziwnie spokojnie, kiedy to odkryła chciała natychmiast wracać do codziennego rytmu szukania swojego miejsca w biurach i urzędach. Park był pusty, bez spacerowiczów, wycieczkowiczów, odwiedzających go tłumnie letnią porą. O tej porze w parku mogli być tylko bezrobotni lub emeryci, renciści."

"Jedynie z zainteresowaniem przejrzała projekt parku rozrywki wykonany przez Karolinę. Projekt stanowił część architektoniczną obiektu składającego się z budynku kompleksu kilku pływalni, z torem wodnym do pływania na pontonie, zjeżdżalniami o różnych wysokościach."