"Zamroczona swoim cierpieniem, nie zauważyłam problemu, który narastał u mojego dziecka. Dopiero podczas sprzątania przeczytanych już gazet, zauważyłam, że na ławie leży jakaś kartka. Wzięłam ją do ręki i zobaczyłam, że są to oceny Borysa. Dokładnie przeczytałam znajdujące się na niej cyfry i zrozumiałam, że ma on problemy z językiem polskim, historią i biologią. I dotarło do mnie, że dziecko zmieniło szkołę – rozpoczął naukę w gimnazjum, więc był to dla niego trudny okres. Nowa szkoła, inni koledzy, nieznani nauczyciele to przecież stres. Nie wszyscy posiadają zdolności szybkiej adaptacji w nowym miejscu i nowych warunkach."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 08 X 2014 (ponad 10 lat temu)
00
"Tyle dni zabrałaś z mojego życia. Przepłakałam wiele godzin, bo wprowadziłaś zamęt, cierpienie i strach. Myślałam, że jestem kimś gorszym, bezradnym, uciemiężonym. Wiele razy zastanawiałam się, jak dalej potoczy się mój los. Ale, zapomniałaś o jednym! Zapomniałaś, że paraliżując moje ciało, zmuszasz mózg do bardziej intensywnej pracy. W moim umyśle powstawały więc coraz to ciekawsze pomysły. Pomysły na siebie! Znalazłam w sobie ukryte talenty i pokłady wspaniałych możliwości, które dają mi wiarę w istnienie i sens życia."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 08 X 2014 (ponad 10 lat temu)
00
"To sprawka podstępnej, przebiegłej i wciąż powracającej żmii, która nazywa się endometriozą. Przychodzi znienacka, w najmniej oczekiwanym momencie, w chwili, w której się nie spodziewam. Za każdym razem chce zawładnąć moim ciałem: głową, kręgosłupem, nogą, nerkami, pęcherzem, jelitami i co najważniejsze umysłem. Stara się podporządkować sobie moje życie. Chce, abym straciła bliskie osoby i wszystkich znajomych. Jest bezwzględna, sieje strach, wywołuje ból i unieruchamia ciało."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 08 X 2014 (ponad 10 lat temu)
00
"I wtedy odezwała się druga połowa mojej duszy i przywołała mnie do porządku.
- Czy ja zwariowałam? Po co tak panikuję? Przecież nie mam jeszcze wyników badań. Będę się martwić, jak stwierdzą nowotwór. Na razie trzeba poskromić ból, bo z nim nie da się żyć"
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 08 X 2014 (ponad 10 lat temu)
00
"Było mi niezmiernie miło i byłam zadowolona, że są jeszcze osoby, które o mnie pamiętają. W chwilach, gdy człowiek walczy z cierpieniem, rodzina i znajomi są dobrem bezcennym. Przynoszą radość, zadowolenie, szczęście."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 08 X 2014 (ponad 10 lat temu)
