-
Kategorie
- Biografie i dokument
- Biznes i ekonomia
- Czasopisma
- Dla dzieci
- Dla młodzieży
- Dom i ogród
- Edukacja
- Encyklopedie i leksykony
- Informatyka
- Inżynieria i technologia
- Język i nauka języków obcych
- Komiks
- Książka akademicka i fachowa
- Książka obcojęzyczna
- Książka regionalna
- Kuchnia i diety
- Literatura
- Medycyna
- Nauki humanistyczne
- Nauki ścisłe
- Nauki społeczne
- Podręczniki szkolne
- Poradniki
- Prawo
- Sztuka
- Wakacje i podróże
- Grupy
- Nowości
- Ranking
- Dodaj książkę
Kup książkę [edytuj książkę]
Lubieżna częstotliwość
21 opowieści z przaśnych czasów komuny i przaśnej teraźniejszości. Figle harcerzy na obozie, pochlanki młodzieży wiejskiej w akademiku, hotelowe wywczasy w Egipcie i podróż pociągiem stanu wojennego. Wszystko to obserwuje lubieżne oko, wyłapując najbrudniejsze szczególiki. Oto codzienny realizm badziewiackich ziomków, których swawole cielesne i konsumpcyjne nierzadko kończą się pawiem. Każda opowieść to perełka ciężka do strawienia, a zatem: niesmacznego!
„LECĘ CIĘŻKĄ NOCĄ AIRBUSEM, KRAJ W GRUDNIOWEJ ZAMIECI. NA POKŁADZIE RÓŻNE JĘZYKI SŁYSZYMY. W POLSKIM KASKADA KUREW I CHUJÓW. SĄ NIEMOWLAKI. NA RAZIE SIĘ DRĄ TYLKO. ALE NIEBAWEM WARCHLAKI ZNAD WISŁY ROZPOZNAWALNE BĘDĄ, JAK ICH OBECNIE DOROŚLI KRAJANIE…”
Każdy, kto z przyjemnością czytał „Zapiski starego świntucha” Charlesa Bukowskiego, z entuzjazmem zanurzy się w lubieżnych opowiastkach Krzysztofa Mielewczyka. Stylizowane nieco na gawędę szlachecką, pełne inteligentnego humoru historyjki dostarczą czytelniczej frajdy smakoszom gatunku. Ubawiłem się setnie tą prozą. Jest tu coś z perwersji i obsesji Bukowskiego, ale i coś z poezji opowiadań Hrabala. Gdyby Tarantino znał Mielewczyka, mógłby zrobić z tego materiału niezły film. Sęk w tym, że nie zna. Tym gorzej dla Tarantino. - Krzysztof Skiba
Pisać na poważne tematy lekko, ale mądrze, a przede wszystkim dowcipnie, to niełatwa sztuka. „Lubieżna częstotliwość” zadowoli nawet najbardziej wybrednych miłośników nienudnej prozy. Polecam. - Maciej Pieprzyca
Od Autora: Urodziłem się na Łąkowej, w gdańskiej dzielnicy „długich noży”. Dorastałem w świecie sportu i ulicznego gangu. Słuchając jazzu, Marleya i Sex Pistols, punkowałem w słynnej sopockiej „Załodze”, a pierwsze pieniądze zarobiłem nocną porą, machając pałkami na perkusji w legendarnym Deadlocku i łopatą przy wyładunku węgla na kolejowej bocznicy. Studia dziennikarskie na „czerwonym uniwersytecie” – Śląskim w Katowicach – okadziłem pracą magisterską o Günterze Grassie. Świętych krów nie uznaję, co ostatecznie poskutkowało pożegnaniem z radiem publicznym. Media zamieniłem na powrót do korzeni, natury i sportów ekstremalnych. Ale wieloletnia przygoda z dziennikarstwem śledczym zaowocowała pisaniem. To kwintesencja pół wieku obserwacji rzeczywistości, brutalnej, śmiesznej, żałosnej, twardej i ckliwej. Świadomie używam języka, który więksi niż ja znawcy określają jako radiowo-barokowy, czyli szybki i z rytmem. Z przystankami na przemyślenia. Jak moje życie, nie do końca prawdziwe.
[edytuj opis]
„LECĘ CIĘŻKĄ NOCĄ AIRBUSEM, KRAJ W GRUDNIOWEJ ZAMIECI. NA POKŁADZIE RÓŻNE JĘZYKI SŁYSZYMY. W POLSKIM KASKADA KUREW I CHUJÓW. SĄ NIEMOWLAKI. NA RAZIE SIĘ DRĄ TYLKO. ALE NIEBAWEM WARCHLAKI ZNAD WISŁY ROZPOZNAWALNE BĘDĄ, JAK ICH OBECNIE DOROŚLI KRAJANIE…”
Każdy, kto z przyjemnością czytał „Zapiski starego świntucha” Charlesa Bukowskiego, z entuzjazmem zanurzy się w lubieżnych opowiastkach Krzysztofa Mielewczyka. Stylizowane nieco na gawędę szlachecką, pełne inteligentnego humoru historyjki dostarczą czytelniczej frajdy smakoszom gatunku. Ubawiłem się setnie tą prozą. Jest tu coś z perwersji i obsesji Bukowskiego, ale i coś z poezji opowiadań Hrabala. Gdyby Tarantino znał Mielewczyka, mógłby zrobić z tego materiału niezły film. Sęk w tym, że nie zna. Tym gorzej dla Tarantino. - Krzysztof Skiba
Pisać na poważne tematy lekko, ale mądrze, a przede wszystkim dowcipnie, to niełatwa sztuka. „Lubieżna częstotliwość” zadowoli nawet najbardziej wybrednych miłośników nienudnej prozy. Polecam. - Maciej Pieprzyca
Od Autora: Urodziłem się na Łąkowej, w gdańskiej dzielnicy „długich noży”. Dorastałem w świecie sportu i ulicznego gangu. Słuchając jazzu, Marleya i Sex Pistols, punkowałem w słynnej sopockiej „Załodze”, a pierwsze pieniądze zarobiłem nocną porą, machając pałkami na perkusji w legendarnym Deadlocku i łopatą przy wyładunku węgla na kolejowej bocznicy. Studia dziennikarskie na „czerwonym uniwersytecie” – Śląskim w Katowicach – okadziłem pracą magisterską o Günterze Grassie. Świętych krów nie uznaję, co ostatecznie poskutkowało pożegnaniem z radiem publicznym. Media zamieniłem na powrót do korzeni, natury i sportów ekstremalnych. Ale wieloletnia przygoda z dziennikarstwem śledczym zaowocowała pisaniem. To kwintesencja pół wieku obserwacji rzeczywistości, brutalnej, śmiesznej, żałosnej, twardej i ckliwej. Świadomie używam języka, który więksi niż ja znawcy określają jako radiowo-barokowy, czyli szybki i z rytmem. Z przystankami na przemyślenia. Jak moje życie, nie do końca prawdziwe.
[edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Komentarze użytkowników Facebooka
[edytuj informacje]O książce
| Wydawnictwo: | Novae Res |
| Rok wydania: | 2014 |
| ISBN: | 978-83-7942-170-1 |
| Ocena: | - |
| Liczba głosów: | - |
Oznacz książkę jako:
 Przeczytana |
 Planuję przeczytać |
 Ulubiona |
 Teraz czytam |
Oceń tę książkę:
Dodał: 
[edytuj tagi]Tagi
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Czytelnicy
Pokaż osoby, które tę książkę:
| Przeczytały |
Planują przeczytać |
| Lubią |
Teraz czytają |
- Dodatki
- Widgets (Gadżety)
- Wypracowania
© 2009-2024 by Webook.pl | Autorzy serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za treści publikowane przez użytkowników (GNU FDL). |
Online: 394