"Każdy człowiek od chwili narodzin zaczyna układać swoje puzzle. Wielu do końca życia tylko ponownie dociska kawałki w przekonaniu, że znajdują się na właściwym miejscu. Do kresu dochodzą nieświadomi tego, co utracili. Inni, w chwili rozsypania się układanki rezygnują i umierają za życia, jeszcze inni zbierają kawałki na kupkę i zamykają się w swym małym świecie, nie dopuszczając do siebie nikogo. Żyją jak roboty, chorągiewki, podatne na każdy podmuch wiatru. Jeszcze inni zbierają się w sobie i zaczynają układać wszystko od nowa. Przyglądają się kawałeczkom układanki, a potem wyznaczają cel i podnoszą pierwszy element. Wtedy zaczyna rodzić się świadomość, że z chwilą podjęcia decyzji poprawnego ułożenia puzzli, trzeba będzie pożegnać się z tym, co znane, z układem, w którym funkcjonowało się do tej pory. Podjęcie takiej decyzji to ponowne narodziny, często bolesne. Ból będzie pojawiał się za każdym razem, kiedy kawałek układanki trafi na niewłaściwe miejsce."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 06 III 2014 (ponad 11 lat temu)
00
"Kiedy rozsypały się moje puzzle, zaczęłam układać je na nowo. W mojej mozaice znajdziesz uczucia, które zapewne są Ci znane. Może kiedyś przeżywałeś coś w podobny sposób? Może szukałeś recepty na ułożenie własnych puzzli?"
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 06 III 2014 (ponad 11 lat temu)
00
"Przyjrzyj się swoim puzzlom i nie bój się. Podnieś pierwszy kawałek. Zacznij żyć na nowo w zgodzie ze sobą i swoją wewnętrzną mądrością. TY jesteś wspaniałym człowiekiem i kiedy prawidłowo ułożysz układankę, przyjrzyj się jej dokładnie, a zobaczysz jaka jest piękna, barwna i pełna harmonii. Zobaczysz w niej samego siebie. Ta układanka to Ty, Twoje pragnienia, marzenia, dążenia, uczucia. Twoja szlachetność, dobroć, Twoje ciepło i postrzeganie świata. Jeśli zdecydujesz się podnieść pierwszy kawałek, możesz czuć ból i może tak się dziać za każdym razem, gdy będziesz popełniał błąd, a kiedy bezbłędnie będziesz ją składał - zobaczysz jak wiele harmonii zagości w Twoim życiu, ile wykrzeszesz z siebie uczuć, których wcześniej nie znałeś, ile dasz miłości i ciepła. Gdy skończysz układać, będziesz z siebie dumny i zobaczysz jak piękną układanką jesteś sam, jak piękną układanką jest otaczający Cię świat i ludzie. Kiedy poczujesz ból, podziel się nim z kimś, a będzie Ci łatwiej. Nie zamykaj się, poproś o pomoc."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 06 III 2014 (ponad 11 lat temu)
