Dramat w 3 aktach osnuty na mitycznej historii Orfeusza i Eurydyki. Napisany zgodnie z rozwiniętym w latach 20. i 30. nurtem francuskiego teatru XX-wiecznego neoklasycyzmu, wywiedzionego z mitologii greckiej i chrześcijańskiej, którego głównym przedstawicielem był Jean Cocteau. Świrszczyńska przyjmuje styl tego dramatu, by przedstawić własną interpretację mitu o Orfeuszu, wykorzystanego tutaj jako pretekst do rozważań o wolności człowieka w obliczu śmierci (tekst powstawał częściowo podczas wojny) i o relacji kobieta – mężczyzna, która zawsze Świrszczyńską fascynowała.