Angelfall. Penryn i Świat Po

"- No, słucham.
Mogłabym skłamać, ale co by to dało? Odchrząkuję.
- Miś Pooky.
Milczy tak długo, że zaczynam wątpić, czy mnie w ogóle usłyszał. W końcu się odzywa.
- Miś Pooky.
- To miał być taki niewinny żarcik. Nie miałam pojęcia.
- Mówiłem ci przecież, że imiona mają moc, prawda? Zdajesz sobie sprawę, że w czasie bitwy będzie musiała obwieścić swoje imię mieczowi przeciwnika? Zostanie zmuszona do powiedzenia czegoś tak idiotycznego jak: Jestem Miś Pooky ze starożytnego rodu mieczy archaniołów". Albo: "Ukorz się przede mną, Misiem Pooky, który nie ma sobie równych na całym świecie. - Kręci głową.- Myślisz, że ktokolwiek będzie ją teraz szanował?"

"Najwyraźniej nic tak nie pomaga w przezwyciężaniu różnic, jak perspektywa makabrycznej śmierci."

"Nie rozumiem, co się dzieje.
I wtedy na tle nieba pojawia się ciemniejsza postać.
Groźne demoniczne skrzydła.
Szerokie ramiona.
Sylwetka greckiego boga, sunącego w przestworzach.
Raffe."