Osiem opowiadań obyczajowych, rozgrywających się w środowisku Bengalczyków rzuconych na amerykańska ziemię.
Autorka analizuje ludzkie emocje, życiowe wybory i skomplikowane międzypokoleniowe i międzykulturowe relacje. Bestseller #1 na liście The New York Timesa.
W tytułowej „Nieoswojonej ziemi” Ruma zaprasza do siebie osamotnionego po śmierci matki ojca, obserwuje więź tworzącą się pomiędzy nim a wnukiem. Waha się pomiędzy poczuciem obowiązku a lekiem. Czy przyjąć go na stałe pod swój dach ryzykując, że jego ciągła obecność zdominuje jej życie? Okaże się, że jej ojciec ma własne plany...
„Samo dobro” opowiada o utracie niewinności i poczuciu winy. Sudha czuje się odpowiedzialna za kłopoty młodszego brata, a jednocześnie próbuje ułożyć sobie życie. Kulminacja następuje, gdy Rahuł przyjeżdża do niej w odwiedziny. Upija się i pozostawia jej dziecko samo w wannie....
Trzy ostatnie opowiadania - tworzące elegię o życiu, miłości, śmierci i przeznaczeniu - wiąże para bara bohaterów: dziewczyna i chłopak. Hema kocha Kaushika pierwsza dziecięcą miłością. On nie zwraca na nią uwagi. W końcu otwiera się przed nią, by jej powiedzieć, że jego matka umiera na raka. Drogi życiowe obojga się rozchodzą. Po latach Hema i Kaushik spotykają się przypadkowo w Rzymie i wdają w romans. Niestety los ludzki jest nieodgadniony a szczęście - ulotne... [edytuj opis]
W trakcie czytania główna myśl była taka, że w sumie w tych niedługich opowiadaniach jest dużo treści. Nie ma tu mało znaczących wątków, nieistotne sprawy są pominięte. Opowiadania, mimo, że krótkie, są mocno rozciągnięte w czasie, a nie ma się uczucia, że coś umknęło, działo się za szybko, lub coś warte wspomnienia ni9e zostało opisane. Lektura dobra do zamyślenia się, taka, do której można wracać po jakimś czasie, czytać nie po kolei i odnosić postacie do siebie na różnych etapach życia.
Oceń tę książkę:
Dodał: 