Jeden z najlepszych zbiorów opowiadań Hrabala, wydany w 1966 roku, nawiązuje do rzeczywistości lat pięćdziesiątych. W groteskowy sposób oddaje tragizm zdegradowanej egzystencji ludzkiej, podobnie jak w Zbyt głośnej samotności istotny jest tu problem zanurzenia w „śmietniku epoki”, stawiane są pytania dotyczące przewartościowania, obumierania i odradzania się kultury.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 