W zapomnieniu

"Michał leżał dalej z głową ukrytą pod poduszką i zagryzał zęby na prześcieradle, żeby nie wyć z bólu, który ogarnął go całego i sparaliżował. Wiedział jedno – jeżeli ona straci dziecko, a Marcin pójdzie do domu dziecka, to ten pierdolony świat zasługuje tylko na to, żeby go znienawidzić i zniszczyć. I on, Michał, to zrobi. Zniszczy wszystko wokół, a potem siebie."

"Chodzi o to, że jesteś moją kobietą i kocham cię tak mocno, jak tylko możesz to sobie wyobrazić. Wiele razy byłem zły na ciebie, że tu wróciłaś, uważałem to za głupotę, ale wiem, że takie było moje przeznaczenie. Żebyś tu wróciła, żeby stało się to, co miało się stać, żebym to wszystko przeżył razem z tobą, bo bez ciebie nie dałbym rady. Nie wiem, co jeszcze mnie czeka, może pójdę do więzienia, może nie czeka mnie świetlana przyszłość, ale wiem, że nie mogę być w niej bez ciebie. Kocham cię, Magda, jesteś dla mnie wszystkim, co dobre, czyste, piękne – patrzył na nią roziskrzonym wzrokiem, aż poczuła, że cała drży, i to wcale nie z zimna."

"Najgorszy dla człowieka jest moment, kiedy nie widzi sensu swej egzystencji, kiedy widzi, że nie ma dla kogo żyć."