Komentarze do książki Czas życia i czas śmierci

Wróciłem do tej książki po wielu, wielu latach i po raz nie wiadomo który. Kilka razy obiecywałem sobie, że to już ostatni raz, że nigdy więcej jej nie przeczytam. Cieszę się, że odkryłem ją na nowo. Najtrudniej przebrnąć jest przez pierwsze strony, przez drastyczne sceny z wojny na froncie wschodnim opisane bardzo realistycznie. Człowiek dostaje mdłości. Później jest o wiele lepiej. Bohater jedzie na urlop i spotyka miłość swojego życia. Miłość, która wszystko opromienia, miłość, dla której warto było się narodzić, miłość, która nie miała szans na to, by się kiedyś wypalić, ponieważ bohater ginie na froncie. Myślę dziś, że chyba lepiej jest zginąć z miłością w sercu, niż żyć długo i patrzeć, jak zamiera miłość, jak się wypala, jak przestaje uskrzydlać, odejmować lat, nadawać życiu sens, jak chodzi w papilotach i przydeptanych kapciach...