Ostatnia powieść Borisa Viana wydana w 1953 r. Powieść, w której mieszają się poezja, fantazja, emocje i absurd. Jest podzielaona na trzy części i opowiada o losach psychiatry Jaquemorta i Clementine, matki trojaczków, której miłość do dzieci stanie się obsesyjna i zaborcza. Poruszane tematy (psychoanaliza, podświadomość) i cechujący się bogatą wyobraźnią styl przywodzą na myśl surrealizm.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 