Dialog Brutus powstał w ostatnich latach życia Cycerona. Z dzieła przebija żal, że po zakończeniu wojny domowej sztuka wymowy utraciła wpływ na życie polityczne, zawarta jest w nim także literacka polemika autora z młodszymi oratorami (attycystami) kwestionującymi jego pozycję jako najwybitniejszego mówcy.
Swoje opinie na temat stanu rzymskiej sztuki wymowy autor wplótł w przedstawienie jej historii. Wymienił w dialogu niemal 300 mówców. Dzięki starannie przemyślanej i kunsztownej formie, która jednocześnie pozwoliła zawrzeć wiele informacji zarówno biograficznych, jak i dotyczących samej sztuki oratorskiej, dialog Brutus jest nie tylko świetną próbką rzymskiej retoryki, ale także jednym z najwybitniejszych przykładów antycznej krytyki literackiej.
Pierwszy polski przekład dialogu Brutus pióra Erazma Rykaczewskigo ukazał się w XIX wieku. Tłumaczenie nowe zostało poprzedzone obszernym wstępem; do przekładu dołączono również komentarz, indeks osób i miejsc oraz słownik objaśniający słabo znane współczesnemu Czytelnikowi pojęcia z zakresu sztuki wymowy, a także polityczno-społecznego życia starożytnych Rzymian. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 