Powieść Leopolda Buczkowskiego należy do szczytowych osiągnięć polskiej prozy po II wojnie światowej. Oddaje ona atmosferę prześladowania Żydów i próby oporu w Polsce w czasie okupacji hitlerowskiej bez fałszywej heroizacji, przy pomocy zupełnie nowego, w ówczesnym (połowa lat czterdziestych) kontekście polskim, sposobu opowiadania i konstruowania świata przedstawionego. Istnieje w strukturze i w stylu tej powieści zadziwiająca paralela z francuskim nouveau roman. Ale to, co na Zachodzie służyło jako literacki wyraz pustki egzystencjalnej i nieznośnie lekkiego bycia ku śmierci, u Buczkowskiego nabiera cech "prawdziwego realizmu". [edytuj opis]
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 