Laura i Paco przyjaźnili się od dziecka i kochali miłością niewypowiedzianą, nigdy nie będąc razem. Oboje jakoś ułożyli sobie życie osobno: ona wyjechała do Madrytu, gdzie prędko wyszła za mąż; on ożenił się, miał ośmioro dzieci, budował domy. Pozornie byli nawet szczęśliwi. Teraz jednak, kiedy Laura nie żyje, Paco próbuje zrozumieć, dlaczego ich drogi się rozeszły i dlaczego żadne z nich nigdy nie miało odwagi zmienić raz podjętej decyzji. Marina Mayoral prowadzi tu wielopoziomowy dialog z książką napisaną osiem lat wcześniej - Jedno drzewo, jedno pożegnanie - w której historię miłości tych dwojga ukazała z punktu widzenia Laury. Książka jest doskonale skonstruowana i pełna odwołań literackich, ale przede wszystkim niezwykle mądra i poruszająca. Trudno oderwać się od monologu starego człowieka, który rozliczając się z życiem nie unika najtrudniejszych tajemnic ludzkiego losu i dotyka spraw, o których łatwiej jest milczeć. Jedna z piękniejszych książek o pamięci i wyobraźni, o tym, że w relacjach międzyludzkich nic nigdy nie jest jednoznaczne, a wielką miłością można darzyć jednocześnie kilka osób. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 