Zamek duchów

"Jessica: Nie pocałujesz mnie, żeby to przypieczętować?
Tancred: O nie, Jessiko, nie śmiem tego uczynić! Istnieją pewne granice. Jestem rycerzem.
Jessica uśmiechnęła się, ale w głębi duszy była nieco rozczarowana. Niech Bóg błogosławi wszystkich rycerzy, ale, prawdę mówiąc, czasami są dość irytujący."

"Nigdy nie potrafiłam kogoś zranić. Sądzę, że można to określić jako przesadny wzgląd na innych. To nie jest wcale szlachetna cecha, raczej słabość."

"Potrafił przez wiele godzin podziwiać córkę, swe własne dzieło.
- Jest podobna do mnie, prawda? - mawiał. - Ten czarujący uśmiech i zarys noska. I podziw na twarzy, kiedy widzi swoje odbicie w lustrze. I uniesienie, kiedy wolno jej spocząć przy twej piersi. Podobna do mnie jak dwie krople wody. Czy ty widzisz, że jest taka sama jak ja?
Jessica stanęła przy nim i położyła mu dłoń na ramieniu.
- Tak, tak, ale zobaczysz, i tak da sobie w życiu radę. :)"