Guro nadal wpatrywała się w ciało w skrzyni, jakby oczekiwała, że Benedkite nagle podniesie się i wyjdzie z niej. W następnej chwili rzuciła wełnianą pelerynę na zmarłą i cofnęła się do drzwi. Ponieważ poruszała się tyłem, nie wiedziała, że ktoś stoi w drzwiach, nim nie uderzyła w coś miękkiego i nie usłyszała kociego głosu tuż przy swoim uchu:
- Myślałam, że szłaś do swojego pokoju poczytać, Guro.
Guro odwróciła się gwałtownie i stanęła twarzą w twarz z Marią.
- Ja… ja pomyliłam drzwi.
Nie znalazła żadnego użytecznego kłamstwa, którym mogłaby wytłumaczyć swoja obecność w tym pomieszczeniu. Szybko doszła też do tego, że wszelkie kłamstwa, próby tłumaczenia swojej obecności w miejscu, w którym w zasadzie nie miała czego szukać, byłoby bezcelowe. Zamotałaby się tylko w przerażającą sieć wielkich kłamstw i pogorszyła całą sytuację. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 