Alice Miller jest psychologiem, mieszka w Szwajcarii, gdzie przez ponad dwadzieścia lat prowadziła własną praktykę terapeutyczną. Napisała 10 książek, przetłumaczonych na 25 języków, spośród których "Zniewolone dzieciństwo" oraz "Dramat udanego dziecka" (wyd. pol. 1995) przyniosły autorce światowy rozgłos i stały się bestsellerami. W Polsce ukazały się także jej "Mury milczenia" (1991), wydane po raz drugi w 1995 r. pt. "Pamięć wyzwolona".
W "Zniewolonym dzieciństwie" Alice Miller demaskuje mechanizm przemocy obecny w metodach wychowawczych stosowanych wobec naszych rodziców i dziadków (tzw. czarna pedagogika), który również dziś nie budzi wątpliwości w wielu krajach świata.
Analizując dzieciństwo pewnej narkomanki (Christiane F.) pewnego przywódcy politycznego (Adolfa Hitlera) i pewnego dzieciobójcy (Jürgena Barstcha), którzy jako dzieci padli ofiarą niegodziwości i licznych upokorzeń, autorka kreśli sugestywny obraz zniszczeń, jakich dokonuje w człowieku przemoc, i wynikających stąd zagrożeń społecznych.
"Póki cała ludzka społeczność nie zda sobie sprawy z faktu, że codziennie popełnia się niezliczone morderstwa duchowe na dzieciach, morderstwa, od których skutków cierpieć będzie cała ludzkość, będziemy błądzić w ciemnym labiryncie - mimo wszystkich podejmowanych w najlepszej wierze planów rozbrojeniowych". (Alice Miller)
"Pomysł Hitlera, by wybrać dla Niemców, wychowywanych od najmłodszych lat do bezwzględności, posłuszeństwa i tłumienia uczuć, Żydów jako obiektu projekcji stłumionych emocji można uznać za genialny. Niemniej posługiwanie się tym mechanizmem projekcji nie jest bynajmniej czymś nowym. Można zaobserwować jego działanie w większości wojen zaborczych, w historii wypraw krzyżowych, w dziejach inkwizycji, a także historii najnowszej. Nie dostrzegano jednak dotąd, że to, co określa się jako wychowanie dziecka opiera się w znacznej mierze na tym mechanizmie, i odwrotnie, że wykorzystanie tego mechanizmu do celów politycznych byłoby niemożliwe bez takiego wychowania. Bo znamienny dla wynikłych z tego mechanizmu prześladowań jest element narcyzmu. Zwalcza się tu część siebie samego, nie zaś na prawdę niebezpiecznego wroga, jak na przykład przy realnym zagrożeniu życia."
Dodał: perfectxenemy
Dodano: 16 VII 2014 (ponad 10 lat temu)
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo: