- Przerażasz mnie – powiedziała Eva. Zawahała się na moment, po czym dodała cicho: - Zaczynasz przypominać Håvarda.
Erik odwrócił się gwałtownie. Przez chwilę wyglądał jakby był obłąkany. Eva cofnęła się mimowolnie.
- Proszę cię, powiedz mi, co się dzieje! Nic nie rozumiem. Wolę najgorszą prawdę od twojego milczenia. Nie mogę patrzeć jak wciąż siedzisz na kanapie i gapisz się w telewizor!
Erik wzruszył ramionami.
- Nic się nie dzieje – odpowiedział wymijająco. – Jestem tylko trochę zmęczony. Ostatnio mam dużo pracy i tyle. A poza tym sama wiesz, jaka atmosfera panuje u nas na oddziale…
Eva usiadła na kanapie i spojrzała na niego badawczo.
- Wiem, ale chętnie usłyszę to od ciebie. Nigdy wcześniej nie wspominałeś o tym ani słowem. Co takiego się wydarzyło, że nie daje ci to spokoju?
Cisza.
- Nasz związek jest dla ciebie dodatkowym obciążeniem – powiedziała. – Wiem o tym. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 