W domu niewoli

"Oto nasi - te nieszczęsne, wycieńczone niedobitki łagrów i tiurm - będą teraz zmuszeni bić się ramię w ramię z Sowietami. Prawda, że przeciw wspólnemu, znienawidzonemu wrogowi - ale dlaczego razem? Jakże to możliwe? Po tym wszystkim, czegośmy od nich doznali? Po złamaniu paktu, po zbójeckiej napaści na nasz kraj, po wywozach, katowaniach, zbrodniach - jakże to możliwe? Czy jeszcze mało naszej krwi wsiąkło w tę upiorną, wrogą ziemię? Czy jeszcze nie dość naszych grobów wyrosło na jej niezmierzonych obszarach?"

"Zapewne jest tu tysiące takich, których należało zamknąć i unieszkodliwić, i ukarać. Ale większość - to świadomie i celowo stworzona, spod wszelkich praw wyjęta, wszelkiej kontroli cywilizowanego świata niedostępna, nowa warstwa społeczna: nieopłacanych, głodzonych przymusowych robotników."

"Komuś, kto nie był nigdy naprawdę głodny, może się to, co powiem, wyda śmieszne. Kiedy w godzinę później trzymam w obu rekach mój bezcenny, własny, obity z emalii garnuszek z kilkoma łykami gorącego mleka, czuję, że mi do oczu napływają łzy."