Ostatnia książka Jeana Geneta. Sam zawsze wykluczony, na marginesie społeczeństwa, Genet opiewa wyklętych współczesnego świata. Opisuje czas, który spędził w Palestynie na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia w obozie dla uchodźców nad brzegiem Jordanu. Refleksje poświęcone Bliskiemu Wschodowi przeplata wspomnieniami z innych wypraw, między innymi z wizyty w Stanach Zjednoczonych, dokąd pojechał na zaproszenie zbuntowanych Murzynów, Czarnych Panter. Geneta fascynuje palestyński los: determinacja bojowników, fedaini poświęcający się dla dobra innych, i ich kobiety z pogodnym uśmiechem oczekujące na niepewny powrót mężczyzn. Autor zakochuje się w ludziach, krajobrazie, klimacie. Staje się więźniem miłości. Porusza ważne kwestie polityczne, ale pisze w sposób bardzo osobisty, wyrafinowany i poetycki. I po raz kolejny okazuje się niezrównanym stylistą. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 