Stosunek człowieka do czasu ściśle się wiąże ze sposobem doświadczania przez niego rzeczywistości; właściwie to nie czas przeżywamy, lecz tylko to, co zachodzi czy dzieje się w czasie; tak więc czas jest tym, co dopiero na tej podstawie konstruujemy'. Zgodne z tym - socjologicznym - ujęciem czasu będzie stwierdzenie, że literatura utrwalając określony sposób odbierania świata mniej lub bardziej pośrednio wyraża postawę autora wobec czasu.
Uważny czytelnik przedwojennych i późniejszych (wojennych, a zwłaszcza powojennych) wierszy Wacława Iwaniuka dostrzeże, że wyrastają one z różnych - można nawet powiedzieć: krańcowo różnych - doświadczeń rzeczywistości; wskazują na to odmienne postaci czasu wyinterpretowanego z tych utworów.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 