Gwoździojad (1938) stanowi drugą z czterech części najwybitniejszego dzieła Alberta Cohena, „Solal et les Solals” (Solal i Solalowie). Pozostałe części to: Solal (1930), Belle du Seigneur. Oblubienica Pana oraz Les Valeureux (1969). Pierwsze dwa tomy wyznaczają miarę oryginalności twórczej autora. Powieści te, ewokujące krainę dzieciństwa pisarza, prastarą żydowską społeczność Wysp Jońskich, leżą w centrum jego wewnętrznego świata. Żydzi z Korfu (skąd pochodził) czy z pobliskiej Kefalinii (gdzie umieścił akcję) zamieszkują bajeczną krainę, która, wbrew sąsiedztwu Albanii i Grecji, ciąży duchowo ku kulturze francuskiej i angielskiej. Nie brak tu też wpływów z Ameryki, z Polski, a także z Niemiec, Włoch i Palestyny. Słowem, są to obywatele świata, w pełni jednak świadomi faktu, że ów świat ma ich za nic. W Gwoździojadzie ta utracona ojczyzna w osobach pięciu komicznych rodaków pod wodzą tytułowego bohatera nawiedza szóstego, który przed laty zerwał z nią więzy na rzecz kariery międzynarodowego dyplomaty Ligi Narodów. Sprowokowana jego żartobliwą depeszą niespodziana wizyta ziomków pozwala nie tylko spiętrzyć piramidę absurdalnych perypetii, ale i skonfrontować przeciwstawne porządki wartości. W wyniku tej konfrontacji kariera podsekretarza Solala ulegnie nieodwracalnemu zwichnięciu. Ale też nic dobrego nie czeka zagubionej w dwudziestowiecznym świecie piątki Walecznych Przyjaciół Francji. Przetrwa tylko martwy duchowo świat szwajcarskiej machiny urzędniczej. W roku 2000 telewizja polska prezentowała wysoko ocenioną we Francji adaptację filmową Gwoździojada pt. Gwoździk (1988), w reżyserii Moshego Mizrahi, z Charles’em Aznavourem, Pierre’em Richardem, Bernardem Blierem i Jacques’em Villeretem w rolach głównych.
Oceń tę książkę:
Dodał: 