Ten napisany w 1928 roku poetycki pastisz lubianej przez surrealistów konwencji powieści kryminalnej tytułem nawiązuje do Nocy paryskich Retifa de la Bretonne. Obok Nadji Bretona (na którą książka Soupault wywarła niewątpliwy wpływ) i Wieśniaka paryskiego Aragona, Ostatnie noce paryskie – niesłusznie pominięte w polskich antologiach surrealizmu – są jeszcze jedną wspaniałą wizją surrealistycznego Paryża.