Dzieje grupy nędzarzy - wygnańców, którzy wiozą z sobą ze wschodu na zachód tragiczne wspomnienia, lęki i konflikty wyniesione z wielonarodowych i wielokulturowych kresów południowo-wschodnich. Wciąż żywa jest wśród nich pamięć pomordowanych, nieustannie towarzyszą im duchy przodków. W powieści przenikają się światy żywych i umarłych, fantazja miesza się z rzeczywistością, piękno świata - z okrucieństwem i barbarzyństwem epoki. Obrazoburcze wątki przeplatają się z subtelną duchowością i głębią przeżyć, a całkowicie zmitologizowana świadomość repatriantów - z irracjonalnością i baśniowością wydarzeń. Niezwykle oryginalnie i odkrywczo zostało zarysowane pomieszanie rytuałów politycznych i religijnych, mityngów i procesji, wodzów socjalizmu i wszystkich świętych. Nowa powieść Stanisława Srokowskiego zasługuje na uwagę przede wszystkim ze względu na niezwykłe walory literackie oraz uchwycenie świata, który odszedł na zawsze.