Efekt Lucyfera

"To naprawdę dziwne, że człowiek może tu znaleźć coś, z czego można się śmiać. Wszyscy są tu zamknięci dwadzieścia cztery godziny na dobę. Nie mają żadnej przeszłości ani przyszłości, żadnego celu poza następnym posiłkiem. Są przestraszeni, czują się zagubieni i zdezorientowani w tym świecie, o którym wiedzą, że to nie oni go urządzili, i czują, że nie są w stanie go zmienić, a więc podnoszą te głośne hałasy, aby nie słyszeć, co usiłuje im powiedzieć ich umysł. Śmieją się, aby udowodnić sobie i innym wokół nich, że się nie boją, na wzór przesądnego człowieka, który przechodząc koło cmentarza gwiżdże lub podśpiewuje jakąś wesołą melodię."