KEPLER (1571-1630) to jedna z najbarwniejszych postaci w dziejach nauki. Znakomity uczony, zwolennik Kopernika w czasach, gdy Galileusz jeszcze nie miał odwagi otwarcie głosić swoich przekonań, twórca praw ruchu planet, był zarazem ostatnim pitagorejczykiem, niestrudzenie poszukującym w naturze boskich harmonii wywodzących się z muzyki i geometrii. Z jego listów i pism przemawia do nas bezpośrednio nie tylko wielki myśliciel, ale także żywy człowiek, obdarzony poczuciem humoru, żywo reagujący na wydarzenia, interesujący się światem i potrafiący zjednywać sobie przyjaciół. W życiu uczonego, przypadającym na burzliwy okres religijnych kontrowersji i wojen, to, co wzniosłe, przeplatało się stale z przyziemnymi kłopotami życia codziennego. Był astronomem cesarza Rudolfa II i jego następców, najpotężniejszych władców Europy, lecz ustawicznie musiał zabiegać o wypłatę zaległej pensji. Jako dobry ojciec i głowa rodziny był częstokroć zmuszony do trudnego wyboru między drukiem dzieł a wydatkami na utrzymanie dzieci. Parał się astrologią dla zarobku, ale pragnął także naukowo badać, jak ciała niebieskie wpływają na ludzką duszę i zjawiska na Ziemi. Będąc wierzącym, choć nie do końca ortodoksyjnym luteraninem, znalazł się niejako pomiędzy dwoma walczącymi obozami: współwyznawcy wykluczyli go z komunii, jezuici zaś zabiegali o jego konwersję na katolicyzm. Nawet podczas toczącej się wielkiej wojny religijnej, widząc wszędzie wokół siebie śmierć i zniszczenie, nie uległ presji i pozostał przy swoich poglądach, gotów prędzej wyrzec się ukochanej pracy naukowej niż przekonań. Ten drobny, chorowity człowiek, żyjący w niezwykle trudnych czasach, bardziej może wpłynął na losy europejskiej cywilizacji niż najpotężniejsi władcy XVII wieku. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo: