Kulturowe dziedzictwo Hiszpanii oraz współczesne związki dawnej metropolii z krajami położonymi na południe od Rio Grande zawsze stanowiły problem nurtujący pisarzy i eseistów latynoamerykańskich. Bieg rozwoju historycznego sprawił, iż wzajemne urazy natury politycznej, wynikające z faktu podboju i kolonizacji, zostały stopniowo przezwyciężone, ustępując pola rozważaniom natury intelektualnej. Toteż prezentowany obecnie polskiemu czytelnikowi esej Carlosa Fuentesa, znanego pisarza i krytyka meksykańskiego, poświęcony Cervantesowi i jego dziełu, stawia sobie za cel poruszenie szeregu przejawów życia w Hiszpanii pomiędzy rokiem 1499 i 1605, z uwzględnieniem ich wpływu na latynoską samowiedzę kulturową.