Wiersze na pozór zdają się mocno kontrastować z otaczającym nas światem, są jakby od niego odwrócone. Kierują się bowiem do wnętrza człowieka, do jego osobistych myśli, przeżyć uczuć. Poruszają odwieczne problemy związane z istnieniem człowieka i jego poszukiwaniem drogi do szczęścia, o którym przecież każdy marzy. Poezja Józefy Gruszki bombarduje czytelnika egzystencjalnymi pytaniami typu: „siwych włosów blask – czy to kosmiczny pył czy po życiu pamiątka”? – i prowokuje do stawiania sobie pytań własnych. Warto po nią sięgnąć, a tradycyjne środki językowe tych wierszy unaoczniają trwałą wartość ojczystej mowy. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 