Akcja powieści toczy się w pierwszych latach po wojnie na terenach, na których władzę obejmują przedstawiciele „przodującego ustroju” – co ukazane jest bardzo dyskretnie, acz nie pozostaje bez konsekwencji dla perypetii fabularnych.
Jurewicz za pomocą obserwacji realiów obyczajowych, stylizowanych dialogów, opisów przyrody i przede wszystkim konsekwentnego panowania nad językiem narracji w mistrzowski sposób kreuje atmosferę świata Kresów, przepełnionego prawdziwymi, nierzadko dramatycznymi uczuciami, zanurzonego w przeszłości i – w polskiej literaturze – przeobrażonego w legendę i mit. Nad powieścią unosi się duch Ballad i romansów, Nad Niemnem i Bohini, ale wypełnia ją dramat na miarę Romea i Julii, którego nieoczekiwany finał odsłania osobisty wymiar dzieła.
Głównym przedmiotem Prawdziwej ballady o miłości jest świat uczuć – uczuć silnych, namiętnych i czystych. Choć sentymentalno-romantyczna tonacja powieści robi na pierwszy rzut oka wrażenie czegoś staroświeckiego, zanurzenie się w niej dzisiaj, w dobie erotycznej dosadności jest doświadczeniem prawdziwie oczyszczającym. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo: