Małgorzata i Hildegard, dwie kobiety, które wojna pozbawiła dotychczasowego życia, przez jakiś czas zmuszone są mieszkać w jednym domu. Dla Polki jest on symbolem początku, dla Niemki - ostatnią nicią wiążącą ją z przeszłością i z utraconymi bliskimi. Kobiety powoli przełamują milczenie i nienawiść. Podczas wojny radziły sobie z bólem, zachowując pozory normalności, wprowadzając się w cykl mechanicznych obowiązków. Czasem rozmawiały z widmami, zaklinały rzeczywistość, patrząc na drogę, przygotowując posiłki dla nikogo.
"Dom Małgorzaty" to przejmująca historia o traceniu i nadziei, o sile, która pozwala człowiekowi znieść ból i tęsknotę. Opowieść o dewastacji, jaką niesie ze sobą wojna.
"Historia opowiedziana w »Domu Małgorzaty« nie jest historią przyjaźni. Jest historią czy też zapisem - kroniką narodzin szacunku, tolerancji; uczenia się drugiego człowieka; dostrzegania tego wszystkiego, co dla niego ważne. Bohaterowie tej historii to dwie kobiety, Dom i Pamięć. Wszyscy na równych prawach".
Ewa Kujawska
"To piękna i mądra książka, której warstwa realistyczna wzbogacona jest o coś, co można by nazwać magicznością, ale to złe słowo. Mówienie o jej poetyckości też byłoby nie na miejscu, bo »Dom Małgorzaty« jest zakrojony epicko, jak powieści Wiesława Myśliwskiego. Historia tytułowego domu, który najpierw jest domem Hildegard, to historia dwóch kobiet, dwóch rodzin, historia Polki i Niemki, historia przesiedlenia, wrogości i dziwnej bliskości, która między tymi kobietami się rodzi. Wchodząc w świat tej powieści, zapomina się o dookolnym świecie, choć ten drugi wciąż przypomina, jak bardzo taka powieść jest potrzebna".
Bohdan Zadura
"Opowieść o domu Małgorzaty to książka głęboko poruszająca, niezwykła, życie codzienne opisane w tej książce przeniknięte jest metafizyką".
Stefan Starczewski
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 