Debiut literacki amerykańskiej pisarki hinduskiego pochodzenia, zbiór dziewięciu opowiadać uhonorowanych w 2000 roku Nagrodą Pulitzera. Czy możliwe jest połączenie Wschodu z Zachodem? Mariaż całkowicie odrębnych kultur? Czy da się oswoić Stany Zjednoczone, zniwelować różnice pomiędzy krajem życzliwych sobie ludzi, korzennych zapachów i nasyconych barw, a rzeczywistością pełną szumu, pośpiechu i brzydoty? Młodzi hinduscy emigranci starają się pogodzić z nowym, obcym dla siebie światem. Jumpha Lahiri opowiada historie ludzi zagubionych w codzienności, ludzi, którzy poszukują bezpiecznej przystani – w małym sklepiku z imbirem, soczewicą i ryżem, w przyjaznym domu, w którym buty pozostawia się na progu, a posiłki jada się rękoma, wreszcie w długo wyczekiwanych listach z Indii. Z niezwykłą wrażliwości i ciepłem Lahiri snuje opowieść o niemożności dialogu, o poszukiwaniu szczęścia i trudnej sztuce godzenia się z tym, co nieuniknione. Jej opowiadania przybliżają Indie z ich specyficznym kolorytem i niespodziankami – takimi jak Pan Kapasi, taksówkarz i tłumacz chorób, człowiek, który służy za pośrednika turystom i lekarzom. [edytuj opis]
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 