powieść Tadeusza Konwickiego opublikowana w 1963 roku. Książka cieszyła się dużą popularnością wśród czytelników i uznaniem krytyków – zdobyła Nagrodę im. Kościelskich, a także czytelniczą nagrodę "Dziennika Ludowego" "Złoty Kłos" w 1972. Stała się także podstawą wystawionego w 1971 roku przez krakowski Teatr STU spektaklu Sennik polski. Powieść została przełożona na inne języki, przedmowę do wydania amerykańskiego napisał Leszek Kołakowski.
Akcja powieści dzieje się 17 lat po wojnie w małej miejscowości zamieszkanej głównie przez przesiedleńców. Na początku Paweł, główny bohater powieści, budzi się po nieudanej próbie samobójczej, spowodowanej poczuciem winy za zabójstwo dokonane w swojej partyzanckiej przeszłości. Na co dzień pracuje jako robotnik na kolei, we wsi jest obcy, większość osób traktuje go nieufnie. Paweł zakochuje się bez wzajemności w Justynie, żonie miejscowego sekciarza, Józefa Cara (przypominającego Pawłowi nauczyciela, którego nie mógł uratować w czasie wojny). Obserwuje też jak nawiązuje się romans pomiędzy Partyzantem i Reginą i jak związek ten potem się rozpada. Paweł udaje się również do lasu, aby odszukać swojego dawnego towarzysza z czasów partyzanckich, Korwina. Próba ta okazuje się nieudana. Tymczasem do miejscowości przybywają robotnicy, aby budować tamę. Mieszkańcy obawiają się, że jej ukończenie spowoduje zalanie wioski, a oni sami zostaną po raz kolejny w życiu przesiedleni. Kiedy zostaje ukończona bocznica kolejowa, Paweł nie ma już powodu zostawać w tym miejscu. Postanawia wyjechać pierwszym pociągiem i namawia usilnie Justynę, żeby udała się wraz z nim. Jest przekonany, że dziewczyna to zrobi, ale na dworcu przekonuje się o swojej pomyłce – Justyna zostaje. Bohater odjeżdża, mając wrażenie, że budzi się z głębokiego snu. [edytuj opis]
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 