Zofia Dromlewiczowa, z domu Higier (ur. 2 września 1899 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1938 w Warszawie) – polska pisarka i scenarzystka; pierwsza w Polsce kobieta-realizatorka filmów krótkometrażowych. Urodziła się w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako córka lekarza Henryka Higiera i Heleny z domu Rothberg (Rostberg). Jej bratem był Stanisław Higier, lekarz neurolog. Ukończyła żeńskie gimnazjum Stefanii Tołwińskiej przy ulicy Św. Barbary 4 w Warszawie. Od 1925 była działaczką Domu Filmu Polskiego. Przez wiele lat współpracowała jako publicystka filmowa z licznymi czasopismami warszawskimi. Od 1934 prowadziła wraz z Ryszardem Briske pracownię filmu artystycznego. Była członkinią Zrzeszenia Producentów Filmów Krótkometrażowych. Zmarła w Warszawie. Jest pochowana na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej. Miała jednego syna.