Włodzimierz Spasowicz (1829-1906). Wybitny obrońca, zwany "królem adwokatury", działacz kulturalny i społeczny, obrońca sprawy polskiej, uważany za najwybitniejszego adwokata w Rosji, organizator życia literackiego, współredagował czasopismo "Ateneum". Urodził się w polskiej rodzinie mieszczańskiej na Białorusi. W 1845 r., po ukończeniu gimnazjum w Mińsku, udał się na studia prawnicze do Petersburga. Od 1850 r. Spasowicz podjął pracę w Izbie Kryminalnej w Petersburgu, a po obronie pracy magisterskiej także wykłady w petersburskiej Szkole Wojskowej. Aby uzyskać prawo wykładania na Uniwersytecie Petersburskim obronił pracę habilitacyjną o stosunkach majątkowych między małżonkami w dawnym prawie polskim. W końcu 1857 r. uzyskał profesurę. Od tej pory zajął sie prawem karnym. Pisał prace z tej dziedziny zgodnie z nowymi metodami naukowymi. W 1861 r. opublikował pracę o charakterze nowatorskim pt. "O teorii dowodów w procesie kryminalnym". Po powołaniu w Warszawie Szkoły Głównej zaproszono Spasowicza do objęcia tam katedry prawa karnego, nie uzyskał jednak zgody władz. W 1863 r. opublikował "Podręcznik prawa karnego", który budził liczne kontrowersje, m.in. w kwestii głoszonego w nim poglądu autora o obronie przestępców politycznych. W 1864 r. Spasowicz został odsunięty od pracy naukowej. Był przeciwny zbrojnemu powstaniu, jednak wielokrotnie pomagał powstańcom. Po zwolnieniu z pracy naukowej zajął sie dziennikarstwem, zwłaszcza z dziedziny literatury i poezji. Publikował też prace z dziedziny prawa, m.in. w 1874 r. z prawa autorskiego, w którym głosił potrzebę bezwzględnej ochrony praw autorów. W 1866 r. został przyjęty do Izby Adwokackiej w Petersburgu. Cieszył się jako adwokat sławą w całej Europie. Źródeł przestępczości dopatrywał się poza samym przestępcą, w warunkach społecznych i otaczającej sprawcę rzeczywistości. Występował zarówno w sprawach karnych, jak i cywilnych. Trzykrotnie był przewodniczącym Petersburskiej Rady Obrończej. Głosił zasadę niczym nie skrępowanej obrony. Nie był dobrym mówcą, ale posiadał głęboką wiedzę, zdolności analizy i posługiwania się zasadami logiki. Nowatorskie poglądy głosił w opublikowanej w 1892 r. pracy pt. "Najnowsze prądy w nauce prawa karnego", w której głosił, że kara nie jest zemstą społeczeństwa za popełnienie przestępstwa. W sumie W. Spasowicz był autorem 63 prac. W swojej działalności wspierał Polaków w Petersburgu. Ogłaszał artykuły broniące kulturę polską. Był założycielem i członkiem licznych stowarzyszeń i zrzeszeń. Przyczynił sie do założenia w Petersburgu tygodnika społeczno-politycznego "Kraj". Nie miał rodziny, a cały swój majątek przeznaczył na cele publiczne. http://www.slawniprawnicy.pl/ii-polowa-xix-wieku/35-wlodzimi... [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
