Tatiana Polakowa

"- Całe życie chciałem zostać milionerem, tworzyłem plany, pracowałem od rana do nocy. I nagle ni z tego, ni z owego zostałem milionerem. I okazało się, że nie ma w tym nic dobrego. Wierzysz?
- Pewnie. Ciągle mnie to spotyka. Wyobrażam sobie, jakby to było dobrze, gdyby... a jak już dostanę to, czego pragnę, okazuje się, że jest mi to do niczego niepotrzebne."

"Cóż, nie jest miło uświadomić sobie, że zostałeś wystrychnięty na dudka, a przy okazji wykorzystany. Dobrze mówią, że każdego mądralę można załatwić prostym chwytem, więc nie ma się co uważać na najmądrzejszego."

"Tagajew miał rację, gdy mówił, że jak tylko pojawią się akcenty osobiste, sprawiedliwość zejdzie na drugi plan. Wszyscy jesteśmy sprzedajni, każdy ma swoją cenę. A więc moja cena to Łukjanow? Bzdura! - pomyślałam, usiłując się pocieszyć, ale nie za bardzo w to wierzyłam. Za to wiedziałam co innego: trzeba umieć odpowiadać za swoje słowa i skoro kiedyś powiedziałam Łukjanowowi: Kocham cię, oddam za ciebie życie, to znaczy, że teraz muszę dotrzymać słowa. W przeciwnym razie jestem nic niewarta, w przeciwnym razie wszystko, w co wierzę, nie jest warte funta kłaków."