Poeta pokolenia Kolumbów, członek Armii Krajowej, uznawany za największego obok Baczyńskiego polskiego twórcę tamtego okresu.
Tadeusz Gajcy urodził się 8 lutego 1922 roku, jego matka była położną, ojciec zaś ślusarzem. Po maturze rozpoczął studia (polonistyka) na UW, naukę przerwał mu jednak wybuch wojny. W czasie tejże współtworzył podziemnego almanachu społeczno - kulturalny - "Sztuka i Naród". Współuczestniczył w kursach Biura Informacji i Propagandy AK. W Powstaniu walczył na Starym Mieście w grupie szturmowo-wypadowej porucznika Jerzego Bondorowskiego.
Zginął 16 sierpnia 1944 w kamienicy przy ul. Przejazd, wysadzonej przez niemieckich żołnierzy wraz z jeszcze jednym poetą.
Lech Kaczyński w 2009 pośmiertnie odznaczył Gajcego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. [edytuj opis]