Sven Hassel

Urodzony jako Sven Pedersen. W młodości zmienił nazwisko na nazwisko rodowe matki, które brzmiało Hassel. W wieku 14 lat wstąpił do floty handlowej. Do czasu powołania do służby wojskowej (1936) pływał na statkach. W 1937 r. nie mogąc znaleźć pracy przeniósł się do Niemiec, gdzie wstąpił do wojska, powołując się na narodowość matki. Przyjął obywatelstwo i został wcielony do jednostki składającej się z naturalizowanych Niemców. Służbę zaczął w koszarach we Wrocławiu. Ostatecznie przeniesiony został do jednostki wojsk pancernej stacjonującej w Eisenach. W czasie ataku na Polskę służył w dywizji pancernej, gdzie był kierowcą czołgu. W rok później zdezerterował w wyniku wyczerpania psychicznego. W wyniku tego zajścia, złapany Hassel został przeniesiony do jednostki karnej Wehrmachtu (niem. sonderabteilung), która składała się z kryminalistów i dysydentów.

Walczył na wszystkich frontach z wyjątkiem Afryki Północnej. Ranny osiem razy. Otrzymał Krzyż Żelazny pierwszej (Eisernes Kreuz I klasse) i drugiej klasy (Eisernes Kreuz II klasse), a także kilka odznaczeń fińskich oraz włoskich. Wojnę zakończył w randze porucznika wzięty do niewoli w Berlinie w 1945 r. przez żołnierzy radzieckich. Kilka następnych lat spędził w obozach jenieckich. W czasie uwięzienia zaczął pisać książki. Przebywał w obozach jenieckich radzieckich, amerykańskich oraz duńskich. Wypuszczony na wolność w 1949 r. nosił się z zamiarem wstąpienia do Legii Cudzoziemskiej. Od tego planu odwiódł go związek z Dorthe Jensen, którą poślubił w 1951 r. Pracował w fabryce samochodów. Dzięki namowom żony dokończył pierwszą powieść i wydał ją w 1953 r. pod tytułem Legion potępieńców (duń. De Fordømtes Legion).

W 1957 r. w wyniku ataku choroby, którą zaraził się jeszcze w czasie wojny, został sparaliżowany na blisko 2 lata. Po powrocie do zdrowia znów zaczął pisać. W 1964 przeniósł się do Barcelony, gdzie mieszka do dzisiaj.

Sven Hassel stworzył niepowtarzalną serię powieści wojennych o losach niemieckiej kompanii karnej w czasie II wojny światowej, której był żołnierzem. Pierwsza książka Legion potępieńców jest zapisem przeżyć autora. Następne książki w coraz większym stopniu stanowią fikcję literacką, jednakże z elementami autobiograficznymi. Jego książki składają się z kilku lub kilkunastu opowiadań związanych ze sobą miejscem wydarzeń i bohaterami. Bohaterami opowiadań są: Sven (autor, narrator wszystkich powieści), Porta (humorystyczny gawędziarz), Mały (olbrzym z nadanym ironicznie przezwiskiem), Stary (doświadczony stary sierżant), Legionista (były żołnierz Legii Cudzoziemskiej), Heide (doświadczony zołnierz,zatwardziały nazista), Barcelona (weteran wojny domowej w Hiszpanii), Pluto i inni. Ich losy autor przedstawił na różnych frontach II wojny światowej koncentrując się na brutalności i bezsensowności wojny oraz roli pojedynczego żołnierza w wojnie. Książki cechują się również sporą dawką humoru (gdyż, jak twierdzi autor, tylko humor i alkohol dawał zapomnienie od brutalności wojny).

Wojna w książkach Hassela jest brutalna. Nie obowiązują w niej konwencje Genewskie, ludzi zabija się tylko po to aby samemu przetrwać.
[edytuj opis]

Przewiń: [] []