[edytuj autora]

Piotr Wierzbicki

Zdjęcie Piotr Wierzbicki
Piotr Wierzbicki (ur. 1935 w Warszawie) – pisarz, felietonista i publicysta.
Absolwent gimnazjum im. Tadeusz Reytana (1953). Ukończył studia na Wydziale Filologicznym UW (1957). Debiutował (1957) w piśmie "Współczesność" (felietony muzyczne i eseje o polskiej poezji). W tym samym roku rozpoczął dziesięcioletni okres pracy nauczycielskiej w szkole. Z doświadczeń tych wywodzi się jego pierwsza książka, literacki portret światka zamkniętego między klasą, pokojem nauczycielskim i gabinetem pani kierowniczki. W latach 1967-1972 pracował w tygodniku studenckim "itd". Pisywał tam na temat szkoły i wyższych uczelni, prowadził poradnik dla młodzieży wybierającej się na studia, redagował naukową kolumnę „Człowiek”.

W roku 1972 dostał etat w tygodniku "Literatura". Tu też zaczęła się jego droga stałego felietonisty. Gdy w roku 1977 za karę, iż podpisał list w obronie aresztowanych członków KOR, przestano go drukować i zagrożono zwolnieniem, przeniósł swe felietony do "Tygodnika Powszechnego". Odtąd aż do roku 1989 jego praca pisarska przebiega dwutorowo: felietony publikował w krakowskim tygodniku, teksty satyryczne i publicystyczne w pismach i wydawnictwa drugiego obiegu bądź na emigracji – w „Biuletynie Informacyjnym” humoreski z cyklu „Listy do najlepszych”, w "Głosie" eseje i artykuły, w dziewiątym numerze "Zapisu" „Traktat o gnidach”, szkic biorący pod lupę intelektualnych obłudników wysługujących się reżimowi (wywołał szczególnie żywy oddźwięk m.in. polemika Adama Michnika, replika Jarosława Kaczyńskiego). Książki wydaje głównie w Niezależnej Oficynie Wydawniczej i oficynie „Głos”. Od 13.XII.1981 do 10.VII.1982 internowany (Białołęka, Jaworze, Darłówek).

Po zwolnieniu z obozu pisze książkę polemiczną dla antykomunistycznej opozycji i podziemnej "Solidarności" (wymyśleć pilnie program gospodarczy na wypadek uzyskania przez Polskę niepodległości, bo inaczej, gdy ludzie się zniechęcą, możemy ją ponownie utracić). Zarazem kończy rozpoczęty już kilka lat wcześniej analityczny traktat poświęcony metodom i typom kłamstwa stosowanego przez aparat propagandy ZSRR i innych reżimów komunistycznych.

W publicystyce po upadku PRL (najpierw w "Tygodniku Solidarność", następnie w dzienniku "Nowy Świat", którego przez pół roku jest redaktorem, w końcu, od roku 1993, w kierowanej przez siebie "Gazecie Polskiej" broni podjęcia rozmów przy okrągłym stole, ale sprzeciwia się polityce grubej kreski, popiera Wałęsę w wyborach prezydenckich, a po jego wygranej krytykuje go (uważając, iż porzucił swych wyborców), popiera lustrację obejmującą członków parlamentu i wysokich urzędników państwowych (publikuje „listę Macierewicza”), ale lustrację totalną, obejmującą pół miliona osób uważa za zbędną, również dlatego, że całkowicie zaniechano dekomunizacji i oprawcy śmieją się teraz ze swoich ofiar. Głosi ideę liberalizmu gospodarczego. Opowiada się na wejściem Polski do NATO i Unii Europejskiej jako związku suwerennych państw. Krytykuje postsolidarnościową lewicę za jej związki z postkomunistami, ale broni wcześniejszych dokonań niepodległościowej i antytotalitarnej opozycji, w szczególności atakowanego z prawa Komitetu Obrony Robotników. Potępia antyzachodni kurs środowisk narodowo-katolickich. W roku 2005, gdy okazało się, że ten kierunek przestał odpowiadać udziałowcom gazety i że nie będzie mógł prowadzić jej dalej w sposób niezależny i samodzielny, rezygnuje z funkcji i koncentruje się na pracy nad nową książką.

Nieprzerwanie, od debiutu we "Współczesności" po ostatnie felietony w "Gazecie Wyborczej" i audycje w "Polskim Radio", kultywuje swe pasje muzyczne.

Jest członkiem Polskiego PEN Klubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Ważniejsze książki:
„Entuzjasta w szkole” (1977)
„Cyrk” (1979)
„Myśli staroświeckiego Polaka” (1985)
„Struktura kłamstwa” (1986)
„Życie z muzyką” (1993)
„Upiorki” (1995)
„Podręcznik Europejczyka” (1997)
„Traktat o gnidach i c.d.” (1998)
„Chopin. Portret muzyczny” (1999)
„Mikrokosmos” (2002)
"Zapis świata. Traktat metafizyczny" (2009)
"Muzykalny kosmos" (2010)
"Migotliwy ton. Esej o stylu Chopina" (2010)

[edytuj opis]

Najpopularniejsze cytaty z książek autora

Do książek tego autora nie dodano jeszcze ani jednego cytatu.

Najnowsze dyskusje do książek autora

Do książek autora nie dodano jeszcze ani jednego tematu dyskusji.

Komentarze czytelników

O autorze

Ocena: -
Liczba głosów: -

Oceń twórczość tego autora:

Kto dodał autora do bazy?

Dodał: disappear
06 VII 2010 (ponad 14 lat temu)

Statystyki pisarza

3 książek w naszym katalogu
0 osób lubi tego autora

Czytelnicy

Pokaż osoby, które książki tego autora:

Przeczytały Planują przeczytać
Lubią Teraz czytają