Podłoże poezji Piotra Matywieckiego (ur. w Warszawie w 1943) jest klasyczne. Ale to klasycyzm mocno zaprawiony lingwizmem - co prawda każdy klasycyzm dwudziestowieczny jest i tak podszyty po pierwsze barokowym konceptualizmem, po wtóre symbolizmem, po trzecie awangardą. U Matywieckiego, eseisty i poety, zachodzą zresztą zmiany. Jego problematyka, dość wyraźna, jest nie tyle egzystencjonalna, ontologiczna, co dotycząca poznawania i doznawania. Stąd już naturalna droga do sprawy czasu. Zwraca uwagę metafora - zwykle awangardowa, logicznie uzasadniona, często odwracająca "naturalny" bieg zdarzeń. Jego poezja pełna jest odniesień i poza wszystkim wyraźnie ciąży ku symetrii znaczeniowej i kompozycyjnej. [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
