Nikos Kazantzakis

Nikos Kazantzakis urodził się w 30 lutego 1883 roku (ta nietypowa data jest spowodowana przejściem Grecji w 1923 z kalendarza gregoriańskiego na juliański) w Iraklionie na Krecie. Wtedy jeszcze Iraklion znajdował się we władaniu Turcji i nosił nazwę Megalokastro. Ojcem Nikosa był Michael Kazantzakis, rolnik i sprzedawca płodów rolnych a matką Maria z domu Christodoulzki. Kazantzakis wychowywał się na wsi wśród chłopów, poznał ich dialekt i zwyczaje co zaowocuje w jego późniejszej twórczości. Uczęszczał do Franciszkańskiej szkoły Świętego Krzyża na Naksos a w latach 1899 -1902 do Iraklijskiego Gimnazjum.

W latach 1903-1906 Kazantzakis studiuje prawo na Uniwersytecie w Atenach uzyskując w 1906 roku tytuł doktora praw. W latach 1907 -1909 studiuje filozofię w paryskiej College de France pod kierunkiem znanego filozofa Henri Bergsona. Jego pierwsza powieść "OPHIS KAI KRINO", (Wąż i Lily) ukazuje się jeszcze w 1906 w Atenach. W tym samym roku publikuje swoją pierwszą próbę dramatyczną "XEMERONEI". W czasie wojen bałkańskich walczy jako ochotnik w armii greckiej.

W 1914 spotyka Angelosa Sikelianosa, z którym odbywa fascynującą podróż po Grecji odwiedzając m.in. górę Athos. Zamiłowanie do podróży zaszczepione wówczas będzie miało wielki wpływ na życie pisarza. W 1918 roku odbywa jeszcze podróże do Rosji i Szwajcarii. W 1919 roku Kazantzakis wstępuje do służby publicznej - w Ministerstwie Opieki Społecznej. W latach 1919 - 1921 nadzoruje repatriację ponad 150 tys. Greków z rejonu gór Kaukazu. W latach 1922 - 1924 mieszka w Berlinie i Wiedniu a 1924 wraca do Grecji i osiedla się na Krecie.

Niespokojny duch obieżyświata szybko daje znać o sobie. W latach 1925 - 1929 odbywa szereg podróży do Hiszpanii, Egiptu (Synaj), Chin, Japonii, Rosji, Anglii i wielu innych miejsc Europy i Azji. Doświadczenia z tych i późniejszych ekspedycji zebrane zostały w kilkutomowych "Podróżach". W 1927 autor publikuje książkę "ASKITIKI", swoje główne dzieło filozoficzne oparte na ideałach filozofii Bergsona. W latach 1932 - 1933 Nikos odbywa kolejne podróże do Hiszpanii a w 1935 do Japonii i Chin. W 1936 zostaje korespondentem wojennym w Hiszpanii dla gazety "Kathimerini".

W latach 1910 - 1939 Kazantzakis napisał także wiele dramatów historycznych i monumentalne dzieł poetyckie "ODISSIA" (Odyseja: Współczesna wersja), 33 333 wierszy pisanych antycznym piętnasto-zgłoskowym jambem, opublikowane (po siedmiu przeróbkach!) w 1938 roku. W 1940 British Council zaprasza go do Anglii gdzie spędza pierwsze miesiące wojny. W 1940 wraca do Grecji i osiedla się na wyspie Egina. Mieszka tam do końca wojny pełniąc po jej zakończeniu służbę publiczną.

W 1946 powstaje najsłynniejsze dzieło pisarza powieść - "VIOS KAI POLITEIA TOU ALEXI ZORBA" (Grek Zorba). Ta bardzo znana powieść (także dzięki filmowi z 1964 roku z genialna rolą Anthonego Quinna) opowiada o relacjach pomiędzy narratorem - młodym pisarzem (w domyśle sam Kazantzakis) a samoukiem, obieżyświatem Aleksym Zorbą (pierwowzorem postaci był Jorgios Zorba). Zorba uosobienie witalnych sił natury (idea Elan vital Bergsona) kocha życie: jedzenie, picie ,świętowanie, miłość fizyczną i duchową, taniec i ciężką pracę. Nie docenia książek i nauki działa instynktownie i podświadomie. Narrator spotyka Zorbę w Pireusie i zachęcony jego barwnymi opowieściami zatrudnia go jako kierownika robót mających na celu odbudowę kopalnia na Krecie. Opowieść przeplatana wspomnieniami z przeszłości pisana barwnym dialektem toczy się wartko poprzez liczne porażki, katastrofy ale i drobne zwycięstwa pary bohaterów. Młody pisarz zafascynowany Zorbą nie zważa na finansowe tarapaty poddając się kolejom losu. Ostatniego wieczoru przed opuszczeniem wyspy Aleksy zachęca go aby wspólnie zatańczyli( tańczenie "syrtaki" - najsłynniejsza scena filmu w powieści nie występuje!). Powieść Kazantzakisa podobnie jak cała jego twórczość jest głęboko nasycona filozofią obecną w całej twórczości artysty.

W latach 1947 - 48 pracuje dla UNESCO a w 1948 przenosi się do Antibes w południowej Francji. We Francji dużo pisze, publikuje i tłumaczy. Publikuje zarówno w języku francuskim jak i nowogreckim. Żywo interesuje się przekładami swoich książek na inne języki. W 1955 wydaje kontrowersyjną powieść "O TELEUTAIOS PEIRASMOS" (Ostanie Kuszenie Chrystusa), za którą zostaje przez Grecki Kościół Prawosławny ekskomunikowany! W 1957 roku odbywa kolejną podróż do Chin gdzie zapada na białaczkę. Powraca do Kopenhagi walcząc ze śmiertelną chorobą. Umiera 26 października 1957 w szpitalu w klinice uniwersyteckiej we Freiburgu. Ciało Nikosa Kazantzakisa spalone zostało i spoczęło w grobie na szczycie weneckiego fortu Martinego w Iraklionie. Na krzyżu zwieńczający grób wykonany jako spękana płyta granitu (nagrobek powstał w latach 60-ch) widnieje napis:

Nie oczekuję niczego.
Nie obawiam się niczego.
Jestem wolny!

Główne Dzieła:

http://grecja.home.pl/kultura.htm
[edytuj opis]

Najwyżej oceniane książki autora

Kapitan Michel

Grek Zorba

Chrystus ukrzyżowany po raz wtóry

Biedaczyna z Asyżu

Zobacz wszystkie książki

Najpopularniejsze cytaty z książek autora

Grek Zorba

"Nic nie utonęło w zapomnieniu, żaden kochanek nie umarł, wszyscy odrodzili się na jej zwiędłym łonie, zmartwychwstali w paradnych mundurach. I jakby pani Hortensja była wspaniałą trójmasztową fregatą, kochankowie – a wielu ich miała przez minione czterdzieści pięć lat – wdarli się na pokład, do ładowni, na maszty i żeglują, a ona – tysiąckrotnie uszkodzona, tysiąckrotnie uszczelniana – zmierza do ostatniego, od dawna w gorących marzeniach wytęsknionego portu – małżeństwa."

Dodał: Netusia Dodano: 10 III 2009 (ponad 16 lat temu)

+1 0

Grek Zorba

"Kto stworzył ten labirynt niepewności, tę świątynię dufności, naczynie grzechu, pole usiane tysiącem zasadzek, przedsionek piekła, kosz po brzegi napełniony chytrością, truciznę słodką jak miód, łańcuch, który wiąże śmiertelnych z doczesnością - kobietę?"

Dodał: nalesnik Dodano: 29 I 2012 (ponad 13 lat temu)

0 0

Grek Zorba

"Bo wiedz, młody Greku, że kto może połączyć się z kobietą i nie uczyni tego, popełnia wielki grzech. Jeśli ona wzywa cię, abyś dzielił z nią łoże, a ty odmawiasz, duszę swoją skazujesz na zgubę. Kobieta będzie tęskniła do dnia sądu ostatecznego, a jej westchnienia pchną cię do piekła, choćbyś nie wiem kim i nie wiem ile dobrego uczynił."

Dodał: nalesnik Dodano: 29 I 2012 (ponad 13 lat temu)

0 0

Zobacz więcej cytatów