Gogol Nikołaj Wasiljewicz (1805-1852), jeden z największych pisarzy rosyjskich. Od 1828 w Petersburgu, gdzie pracował przez pewien czas jako urzędnik. 1836-1849 głównie za granicą. Po ukończeniu gimnazjum, kształci się samodzielnie. Krytyk caratu, mimo to był zwolennikiem ustroju monarchiczno-patriarchalnego.
Zapoczątkował tzw. realizm krytyczny w Rosji. Znakomity satyryk. Debiutował 1829 jako poeta, ale wyśmiany, spalił nakład. Od 1830 pisał opowiadania, budzące coraz większe uznanie, począwszy od obrazków z życia wsi Wieczory na futorze w pobliżu Dikańki (1830-1832, wydanie polskie 1865) i zbioru Mirgorod (1835), gdzie wystąpił jako miłośnik folkloru i przyrody.
Cykl opowieści petersburskich, w satyryczny i groteskowy sposób przedstawiających życie codzienne “szarych ludzi” 1835-1842, jak: Nos (1836, wydanie polskie 1871), Portret (1837, wydanie polskie w Kraju 1871), Płaszcz (1842). Powieść satyryczna Martwe dusze (1842, wydanie polskie 1876). Mistrz komedii satyryczno-obyczajowej: Ożenek (1835, wydanie polskie 1911) i arcydzieło gatunku Rewizor (1836, wydanie polskie 1846).
1846 załamała się gwałtownie dotychczasowa linia pisarska Gogola po opublikowaniu Fragmentów z listów do przyjaciół (1846), dystansujących się od poprzednich dzieł i nie stroniących od idei skrajnie konserwatywnych. Ponadto w języku polskim Pisma wybrane (tom 1-4, 1956-1957). [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
