Przez całe swe życie Malika Ufkir była więźniem. Miała pięć lat, kiedy została adoptowana przez władcę Maroka Muhammada V i odtąd wychowywała się w pałacu królewskim w Rabacie. Próba zamachu stanu przeciw Hasanowi II, podjęta 16 sierpnia 1972 roku, zmieniła jej los. Dla jej ojca, generała Ufkira oznaczała śmierć, dla jego żony Fatimy i ich sześciorga dzieci, z których najmłodsze nie miało jeszcze trzech lat - więzienie. W pustynnych kazamatach, w celach zamieszkanych przez skorpiony, Malika wychowywała swych braci i siostry, ratując ich od śmierci. W nieludzkich warunkach spędzili piętnaście lat, zanim udało im się uciec. W książce, w której opowiada o swoich losach, i którą czyta się jak bajkę z tysiąca i jednej nocy, Malika staje się wreszcie kobietą wolną. [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
