Ludwik Kowalski

"Zapisane zeszyty spoczywały w starej żelaznej skrzyni. W roku 2009, w wieku 78 lat, zdecydowałem się w końcu ją otworzyć. Wcześniej nigdy nie czytałem powtórnie swoich zapisków. Gdy zabrałem się do nich, stało się dla mnie jasne, że tłumaczenie całości nie miałoby sensu, biorąc pod uwagę kiepską kompozycję, liczne powtórzenia i zbyt wiele szczegółów. Jednak czytając, ujrzałem moje życie w wyraźniejszym świetle i uznałem, że jest w nich dość treści, by mogły zainteresować innych. Oczywiście to tylko fragment dużo większego obrazu, przedstawiającego tysiące ludzi zmiatanych z powierzchni ziemi przez dwudziestowieczne ideologie."

"Oto “księga mojego życia”, oparta na treści moich dzienników, prowadzonych od czasu, gdy jako chłopiec mieszkałem w ZSRR i w Polsce, i kontynuowanych, gdy byłem już dorosłym człowiekiem, wędrującym między Polską, Francją i USA. Pozwala ona prześledzić moją ewolucję od oddanego stalinisty do czynnego antykomunisty, nie pomijając spraw uczuciowych i innych kwestii, które mnie wówczas zajmowały."

"By chronić prywatność osób trzecich, większość imion i nazwisk występujących w dziennikach zastąpiłem inicjałami, jak. L., K. czy R. Nie zachowałem przy tym pełnej konsekwencji, co może prowadzić do zmylenia czytelnika. Jednakże osoby ukryte pod inicjałami są postaciami drugoplanowymi. Ci zaś, którzy odegrali w moim życiu ważną rolę, jak Ania, Joliot-Curie, Pawłowski, Radvanyi, czy Russak, wspominani są pod prawdziwymi imionami/ nazwiskami. Nie dało się pójść na lepszy kompromis pomiędzy ochroną prywatności a zachowaniem autentyczności."